weekendje Maleisië

Hans had dit weekend een tripje in gedachten naar Kota Tinggi in Maleisië, beroemd om z'n grote waterval. Kota Tinggi is slechts 60 km van ons huis verwijderd, dus je zou zeggen: een peuleschil. Maar tussen Singapore en Johor Bahru (grensstad Maleisië) ligt de "Causeway", de dam die beide landen verbindt. En díe geeft nog al eens tot ondraaglijke vertragingen, zoals we in de Kerstvakantie gemerkt hebben. Maar goed, we gingen "gewoon" met het openbaar vervoer en hadden alle tijd. In Kota Tinggi hadden we een hotelletje (mét ontbijt) geboekt, zodat we zaterdagavond de "fireflies-tour" (vuurvliegjes tocht) konden doen.
Als je van Singapore naar Maleisië wilt, moet je dus over de Causeway, dat is de dam die beide landen verbindt over de “Strait of Johor”.
Dit is een redelijk smalle en drukke weg maar dus óók een grens! En als je met de bus gaat, gaat dat als volgt: je neemt de bus, deze rijdt tot de Singaporese kant van de Causeway, iedereen gaat de bus uit, dan moet je 1 verdieping omhoog, een heel eindje lopen om door de douane te komen, je loopt vervolgens het douane kantoor weer uit, één verdieping naar beneden en dan moet je zien de juiste buslijn weer te pakken te krijgen. Dan rijdt je per bus de Causeway (vroeger kon je dat ook lopen, maar nu er zoveel brommertjes zijn is volgens ons het voetpad fietspad geworden), stapt aan het eind weer uit, gaat weer een douanegebouw in, één verdieping omhoog en ziet dat je door de Maleise douane (die soms zeldzaam langzaam kan werken) komt. Afgezien van een file van 20 minuten nog vóór we bij de Causeway waren, verliep dit traject goed. Maar na de Maleise douane waren we desondanks eerst toe aan koffie en hebben bij Starbucks koffie met gebak genomen.
Toen op zoek naar de bus naar Kota Tinggi, wat wonderwel snel lukte en die vertrok ook vrij snel. Een hele mooie rit (als je eenmaal de bebouwde kom uit bent), langs oerwoud en palmplantages en plattelandshuisjes.
We waren vlak na het middaguur in Kota Tinggi. Het hotel was gemakkelijk te vinden en we mochten de kamer al op. Bij het boeken hadden we extra betaald voor het voorrecht een raam te hebben. (Op een bedrag van €31 was €2,50 voor dit raam geloof ik) en het was dan ook een “executive Deluxe King” kamer! De gordijnen waren dicht, toen we binnenkwamen, achter de gordijnen was idd een raam, met uitzicht op een blinde muur van het naastliggende winkelcentrum, toch zeker 8 meter verderop. Hoewel de nacht rustig was, weten we nu, dat géén raam zeker voordelen heeft, want geluid wordt nauwelijks gedempt door enkel glas, zeker als de kozijnen en ramen ook niet goed sluiten.
Maar goed, het bed was prima, de kamer schoon wat wil een mens nog meer.
Misschien toiletpapier? Dit weekend heb ik uitsluitend toiletten gezien met een waterslang met kraan ernaast. Dus je wordt geacht je achterste schoon te spoelen, maar wat je dan moet met je natte hand? Gelukkig heb ik altijd tissues bij me en kregen we na vragen een pak tissues in het hotel erbij.
We wilden de watervallen bezoeken en ook dát hebben we met een plaatselijke bus gedaan. En aangezien het droog was en niet direct naar regen uitzag (het is nog steeds regenseizoen) hebben we dat direct die middag maar gedaan. Wederom was de bus goed te vinden (hoewel internet áltijd afwijkt van de werkelijkheid – maar we hebben een mond meegekregen om te vragen). Een leuke rit van wederom een uur, o.a. langs latex (rubber)plantages. Ook deze rit koste 5 Ringit pp (= €1,-). Bij het uitstappen vroeg ik gelukkig aan de chauffeur hoe we de bus terug konden vinden: we maakten gewoon een “privé” afspraak om ons weer te komen halen! De watervallen zijn mooi, heerlijk om te zwemmen, ver in het woud verstopt en weinig verder te beleven. Je kunt naar boven wandelen, maar dan heb je ook wel alles gehad. Er is zelfs een resort, maar wij hebben geen idee, wat je daar dan zou moeten doen (het water is niet eens geneeskrachtig). Goed dat we de bus 2 uur later en niet 4 uur later hadden “besteld”!
Terug in Kota Tinggi gegeten en ’s avonds een Firefly tour gemaakt. Je gaat dan in het donker met een boot de rivier op naar het mangrovebos, waar miljoenen vuurvliegjes leven. Ze zitten niet in alle bomen, maar verenigen zich in een bepaald soort. Maar daar zitten ze dan ook met honderden tegelijk en knipperen zich een ongeluk. Het gekke is, dat vuurvliegjes die bij elkaar in de buurt zitten, hun knipperen afregelen op elkaar. Zo krijg je bomen met knipperende kerstverlichting. Hoewel je oog het prima waarneemt, is het helaas niet te fotograferen zonder statief en tijdsopname. Maar mooi was het zeker!
Na deze tocht nog een avondwandelingetje gemaakt en naar bed. Prima geslapen!
We hadden incl. ontbijt geboekt en daar kan ik me altijd verschrikkelijk op verheugen. Nu deze keer viel het een beetje tegen: er lag een plastic zak met boterhammen, er was een broodrooster, er was een pot boter, een pot choco-peanut-jam en er werd een omelet gebakken. Verder was er nog mie goreng en nasi. En koffie en thee. Genoeg als ontbijt maar om je nu op te verheugen…..?
Een deel van de bagage nog in het hotel laten staan en een hele mooie wandeling gemaakt naar het graf van één van de sultans (1699), waar we toevallig de Maharajase (naar eigen zeggen de regelrechte afstammeling van deze Sultan) tegen kwamen en daar een babbeltje mee gemaakt hebben (“the Chinese wrecked all there belongings, Chinese people are crazy”). OK.
Verderop kwamen we een paar mannen tegen die het één of ander bordspel aan het spelen waren. Het leek op een kruising van poolbiljart en sloelen. Het is een vierkant bord met ronde stenen en in de hoeken van het bord zit een “pool”netje, waar je stenen inschiet door met je vingers damstenen aan te sturen. We werden uitgenodigd om te komen zitten en te kijken.
Daarna onze bagage maar weer opgehaald en de bus gezocht naar Johor. Weer een uurtje in de bus en toen waren we van plan om direct door te reizen naar huis. Maar omdat we de stad nu anders binnenkwamen, zagen we waar het centrum wél was (hadden we in de kerstvakantie niet kunnen vinden) en hebben we toch nog maar besloten Johor nog wat te bekijken, o.a. door naar het het Paleis van de Sultan te wandelen. Maleisië bestaat nog altijd uit Sultanaten, waarvan de Sultan van Johor een van de rijksten schijnt te zijn!
Toen was het inmiddels 15.00u, lag de (misschien wel erg lange) reis naar Singapore – huis voor ons en waren onze beentjes afgesleten en waren we lichtelijk oververhit. Dus besloten we maar terug te gaan. In anderhalf uur waren we echter al thuis! Een erg vlotte afhandeling na een leuk weekend.