TreeTop Walk
01 April 2014 | Australië, Walpole
Het kost wat moeite om een kampeerplekje te vinden. Uiteindelijk komen we op een kampeerterrein terecht met een "huisbewaarder"! Nou, ze lijkt zó weggelopen uit Hans en Grietje!
Om het kampeerterrein op te mogen mag je max. 2.70m zijn, ons hoogste punt (antenne) is 3.20m. Mogen we dan misschien... NEE! (Ik wou vragen, of we op de parkeerplaats vlak vóór die slagboom mochten staan). Het menske is zo krom als een hoepeltje en met haar tandeloze bekkie en onbegrijpelijke tongval legt ze uit, waar we wél mogen staan. Ik ga er klakkeloos van uit, dat Hans dat wel verstaan heeft. Maar helaas, weer buiten het peperkoekhuisje weet hij óók niet waar dat is. We vragen het aan iemand die er normaal uit ziet, maar die kan ons niet helpen. Dan maar weer terug naar de heks. Die stuurt haar man met ons mee, die na héél moeilijk kijken en een diepe zucht aan dat bevel gehoor geeft. Maar hij wil niet lopen, dus hij pakt (op blote voeten) zijn quad erbij, die hij vervolgens verzuipt. Enfin, na enige minuten heeft hij het ding aan de praat en rijdt hij, zonder op of om te kijken, volop naar....juist: de parkeerplaats! (Met Hans, hardhollend er achteraan:) ).
Dan moet ik het menske nog betalen! Ik denk, dat ik dat wel bij die man kan doen, maar zó liggen de werkverhoudingen niet bij dit paar! Dus weer het peperkoekenhuisje binnen, waar de stoofpot van wortelen en kinderbotjes een nadrukkelijk geur afgeven. De heks is niet aanwezig in de ruimtes die openstaan (het bed in de slaapkamer is niet opgemaakt) dus wachten baas en ik in opperste zwijgen (in dit dialect, en ook hij is tandeloos, begin ik niet aan een gesprek). Als de heks terug komt (van de wc) schiet ik van opluchting in de lach, wat me op een reprimande komt te staan: "Wat valt er te lachen?!" Oeps, foutje! Nou ja, dan nog alle papieren invullen met een reumatisch handje en dove oren (hoe heet ik??, hoe lang blijf ik??). Maar: we hebben het overleefd! :)
31/3 het weer is gelukkig beter dan gister. Niet dat het vervelend is om binnen te zitten (de camper is uiterst comfortabel), maar we hebben het gevoel, dat we dan van alles missen!
Vandaag dus dan maar de Giant TreeTop Walk! En warempel, dat doen we zonder een spatje regen! Die valt pas, als wij in de camper aan de koffie zitten.
Ik raak haast gewend aan al die hoogtes! Nu is deze "walk" niet zo eng als die we ooit maakten in Taman Negara (Tropisch regenwoud in Maleisië). Deze paden zijn geen hangbruggen zoals daar, maar ijzeren constructies, maar tóch: ze wiebelen wel Alderverschrikkelijkst!
Zelfs de 2 uur durende wandeling, die we vanmiddag gemaakt hebben om, voor zover we weten, de oudste en dikste boom hier te bekijken (hij is in die ruim 400 jaar wel een beetje krakkemikkig geworden, maar leeft nog steeds volop, ondanks zijn gespleten stam), leggen we af met slechts een enkel druppeltje regen. Wat een heerlijke wandeling trouwens door een bos, met voornamelijk Eucalyptusbomen. Jullie moeten de geur er maar bij denken!
-
02 April 2014 - 07:31
Rudy:
Shit ey, die boom is groter dan mijn hele tuin :-p -
02 April 2014 - 10:33
Marjo :
Wow, dat die boom nog leeft... Prachtig groen gebied! En leuk het verhaaltje over de campingheks... Ik zie het voor me!
Nog een hele goede tijd!
groetjes, Marjo
-
02 April 2014 - 17:15
Geertruida:
Hoe moeten jullie ooit hier weer wennen. Ik weet het, de Ooypolder is ook mooi en Drente heeft zijn boomkroonpad, maar al die prachtige dagen die jullie daar beleven kan men je niet meer afnemen. En wat het heksenechtpaar betreft: nog een paar jaar wachten en misschien kunnen jullie ze dan opvolgen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley