Het Khoo Teck Puat Hospital

Vorige week dan mijn “tour” door het KPTH of te wel het Khoo Teck Puat Hospital gehad.
Ik had in november alle formulieren ingevuld om daar, gedurende mijn verblijf hier, vrijwilligerswerk te mogen doen, maar aangezien ze in eerste instantie die papieren kwijt geraakt zijn, was er uiteindelijk té weinig tijd over om dat nog te realiseren (ook vrijwilligers krijgen eerst een opleiding en moeten daarna minimaal een half jaar blijven).
Maar omdat het “niet volgens de regels” verlopen was, werd mij wél een tour door het ziekenhuis aangeboden, waar ik natuurlijk dankbaar gebruik van gemaakt heb.
Mijn verslag heeft een zeer positieve toon, hoewel ik me terdege realiseer, dat bepaalde dingen gemakkelijk zijn in een tropische omgeving én als je zó recentelijk en met de huidige inzichten kunt starten vanaf nul.

In Nederland is eerstelijnszorg de zorg waar een patiënt in principe zonder verwijzing gebruik van kan maken. In Singapore is deze zorg anders ingericht. Een belangrijk verschil is de rol van de huisarts, in Nederland de poortwachter van de zorg. In Singapore heeft niet iedere inwoner een eigen huisarts en is er eigen keuze of men gebruik maakt van deze zorg. Een patiënt kan direct terecht bij het ziekenhuis, hier is geen doorverwijzing voor nodig.
De eerstelijnszorg wordt geleverd vanuit poliklinieken waar meerdere artsen in dienst zijn. De arts die op het moment van de zorgvraag beschikbaar is verleent de zorg. Een persoonlijke huisarts is zorg van een hogere klasse en is daardoor duurder. Gezien de toegankelijkheid van ziekenhuizen, verkiezen patiënten regelmatig het ziekenhuis boven de huisarts. Het is aan iedereen toegestaan de Eerste Hulp te bezoeken; aldaar wordt een triage toegepast en indien mogelijk de patiënt terug verwezen naar de huisarts.
Het KTPH behoort tot de publieke ziekenhuizen. Dit is een, door de overheid gesubsidieerd ziekenhuis. Veel ziekenhuizen hier zijn private ziekenhuizen.
Voor wie geïnteresseerd is in de organisatie van de Singaporese gezondheidszorg verwijs ik graag naar

https://www.rvo.nl/sites/default/files/2016/02/Gezondheidszorg-van-Singapore-in-kaart.pdf


Ik wil drie aspecten benoemen:
• Het milieu
• Het totaalconcept van het ziekenhuis
• De rechten en plichten van de patiënt.
Het milieu
KTPH, een nieuw ziekenhuis, is sinds 2008 open. Het is opgezet, met de opdracht de zorg in het Noorden van Singapore met ziekenhuiszorg uit te breiden. Er waren een aantal vrije kavels waar gebouwd kon worden en de plaats die men gekozen heeft, is daar, waar zich een natuurlijk waterbekken bevond, in de overtuiging dat water de mogelijkheid tot groen en dus tot een gezondere en koelere omgeving kon leiden (Grappig om Cathy van Beek dat in haar toekomstvisie deze week hetzelfde te horen zeggen). Om de omgeving zo weinig mogelijk te verstoren, is het ziekenhuis niet wit (zoals alle andere ziekenhuizen hier) gebouwd, maar zwart en zoals gezegd, volledig omringd door groen. Men heeft in het groen wandelpaden en een hardlooptrack aangelegd, omdat een belangrijke pijler van dit ziekenhuis “preventing” (voorkómen) van ziekten is. Ook zijn er bordjes bij planten en bomen geplaatst om een interessante en educatieve omgeving te bieden en mensen uit te nodigen om een eindje te gaan wandelen. Normaal worden in Singapore in omgevingen waar water en groen zijn (bijv. ook rond de condominia [woongroepen zoals ook wij bewonen] elke maand pesticiden verspreid door het zgn. “fuming” (een vorm van uitroken). Het KTPH heeft gekozen (en van fuming een vrijstelling gekregen) voor het inzetten van vele libelle’s, de natuurlijke vijanden van muggen. Men heeft tot op heden geen broedplaatsen van muggen kunnen vinden. Het ziekenhuis ligt vol zonnepanelen, meer dan genoeg om alle verlichting daarvan te betrekken. Er zijn zonneboilers, die per dag 21.000 L heet water voor bad, douches en keukens leveren. De “centrale hal” is zonder muren en ligt onder een hoge overkapping en de architectuur is dusdanig vorm gegeven, dat er bij het minste zuchtje wind een aangename verkoeling optreedt. Er zijn drie torens, waarvan de A toren, de A-klasse is en de enige ziekenzalen met aircon bevat en de temperatuur staat daar ingesteld op 27°C (dezelfde temp als wij ’s nachts in de slaapkamer hebben) i.p.v. de veel gebruikte 16°C, die hier heel normaal is (kou is hier een luxe, dus graag gebruikt!). Door deze toren in de zon van de andere twee te bouwen, blijven de andere twee relatief koeler. Daar waar de ziekenzalen geen airco hebben, hebben ze grote ramen, met glazen lamellen, die geheel openstaan. Door grote ventilatoren en wederom goed gebruik van windstromen door de architectuur, wordt een aangenaam binnenklimaat gecreëerd. Door de grote ramen en de plaatsing daarvan, is er in het algemeen binnen een dusdanige lichtsterkte dat men het gedurende de daguren zonder verlichting kan stellen. Met 7 daktuinen, blijven de gebouwen koeler (scheelt 1°C overall) en is de omgeving gebaat bij het extra groen. Slechts 30% van het totale watergebruik is drinkwater, de rest is recycled water uit het waterbekken. Dit wordt gebruikt voor het spoelen van de toiletten en voor koeling van air-conditioning torens. Het condenswater van de airco’s wordt opgevangen, verzameld en hergebruikt voor de tuinen. De gebruikte koude lucht uit de OK’s wordt naar de algemene ruimten geleid, om daar een aangenaam klimaat te bewerkstelligen.

Het totaalconcept
Dit ziekenhuis heeft de intentie de patiënt een totaalconcept te bieden. Zo is er een gedeelte (het eigenlijke KTPH) dat de patiënt acute ziekenhuiszorg biedt. Het aanpandige Yishun Community Ziekenhuis (verpleeghuis), biedt de patiënt herstellingstijd en revalidatie. Hier zijn de ziekenzalen niet meer uitgerust met een tv per bed, maar om de patiënt te stimuleren uit zijn bed te komen, is er per afdeling in de huiskamer een tv. Patiënten worden hier ook aangemoedigd weer zelf voor hun eten te gaan zorgen.
In het totale ziekenhuiscomplex zijn er t.b.v. de patiënten ook meerdere apotheken te vinden. Daar kan men niet alleen de voorgeschreven medicijnen krijgen (het recept gaat rechtstreeks van de voorschrijvende arts naar de apotheek), maar ook alle andere zelfzorg producten die men in een drogisterij kan krijgen. De apotheek heeft heel veel uitgiftepunten en een elektronisch volgordebord, wat je ook kunt aflezen in het naastgelegen restaurant.
Verder zijn er “pseudo-apotheken”, waar men alle ondersteunende hulpmiddelen kan krijgen van braces tot rolstoelen (in verhuur). Hier heeft men ook twee ruimtes voorgebouwd als voorbeeld hoe een kleine ruimte in een ergonomische keuken en/of douche veranderd zou kunnen worden en hier is ook informatie daarover beschikbaar. Dit concept (kleine ruimte laten zien in een optimaal gebruik) heeft men afgekeken van Ikea.
Het ziekenhuis heeft niet alleen bij Ikea afgekeken, maar bij vele andere disciplines. Zo heeft men voor de belangrijkste toiletten, die direct bij de ingang en dus het drukste zijn, informatie ingewonnen bij de Singapore Zoo, die ervaring heeft met grote groepen bezoekers en die ervaring hebben met het fris en schoonhouden van die toiletten. Voor de ergonomie van de dienbladen in het ziekenhuis heeft men gekeken bij Singapore Airlines, ook een instelling die met dienbladen werkt, waar alles stabiel op moet staan en die weinig bergruimte in mogen nemen. Voor de binnentuin heeft men bij het beroemde hotel Shangri-La gekeken en de waterval daarvan nagebouwd om het klimaat en de rust in de centrale hal te bevorderen.
Een belangrijke, zelf opgelegde, taak voor het ziekenhuis in het totaalconcept is voorlichting en preventie. Met een toenemende vergrijzing, vooral hier in het Noorden van het eiland, heeft men berekend, dat mannen gemiddeld de laatste 10 jaar met een slechte gezondheid te maken krijgen en vrouwen 13 jaar! Door een betere voorlichting hoopt men een grote groep mensen te bereiken om, door betere voeding, meer beweging, niet roken en mentaal bezig te blijven, deze groep een betere toekomst te bieden. Overal in het ziekenhuis zie je hier tekenen van: de muur om zonder berekenen je BMI af te lezen (zie foto), plaatsen waar je zelf je bloeddruk en/of gewicht kunt meten, sudoku’s i.p.v. roddelblaadjes in wachtruimtes, en overal verwijzingen waar je bij vragen over je gezondheid antwoord kunt krijgen.
In het verlengde van deze voorlichtingsfunctie zijn er hier in Yishun drie “welness-Kampungs”- plaatsen tussen de “gewone”(sociale woningbouw) flats, waar vrijwilligers samen met ziekenhuispersoneel fysiotherapie, voorlichting, gezond koken maar ook gezondheidschecks etc. uitvoeren. Ook worden daar spellen aangeboden om de mentale vaardigheden van (voornamelijk) ouderen te stimuleren. Ook zo’n Kampung heb ik bezocht en het buiten het medische aspect hebben ze ook een groot sociaal effect op de bezoekers.



Rechten en plichten.
Het laatste punt wat mij opviel: de rechten en de plichten van de Patiënt. Op elke verdieping van ziekenzalen en op vele andere plaatsen hangen deze duidelijk aan de muren. Zo wordt gestimuleerd, dat goede gezondheidszorg alleen kan bestaan door samen er zo goed mogelijk voor te zorgen. Dit wordt ook voortdurend bekrachtigd, door de patiënten er voortdurend op te wijzen, dat gezondheidszorg en de verantwoordelijkheid van een gezond lichaam bij jezelf begint.
Het ziekenhuis faciliteert hierin in grote mate: in het restaurant is gezonde voeding goedkoper dan ongezonde voeding, standaard worden gerechten hier met bruine rijst geserveerd, wil je witte rijst, moet je daar speciaal om vragen en extra betalen. Bovendien ligt het gezonde voedsel het dichtst bij het punt waar je je bestelling doet, dus je moet vér terugwijzen, als je ongezond voedsel wilt. Suikerhoudende dranken zijn ook duurder, dan suikervrije dranken. Verder wordt beweging volop gepropageerd, door zumba, yoga etc. en andere sporten volop aan het eigen personeel aan te bieden. Ik heb begrepen, dat dat voor een deel “gewoon” in de openlucht gebeurt met de mogelijkheid voor bezoekers om lekker mee te doen. (Hoeft het Radboud van mij niet na te volgen).

Wat mij verder nog is opgevallen is het technologische peil van dit ziekenhuis. Maar zoals gezegd: dat is relatief gemakkelijk te realiseren als je met een totaal nieuw concept begint en over voldoende financiële middelen beschikt. Zo worden de maaltijden van de patiënten door zelfrijdende karretjes vervoerd, die automatisch op bepaalde “parkeerplekken” op de afdelingen komen te staan. Er hoeft dan alleen nog uitgeserveerd te worden. Ook het scherm bij alle zusterposten viel me op: het computersysteem voorziet daar in een signaleringssysteem: alle handelingen voor een patiënt worden doorgegeven aan dat scherm en als het juiste tijdstip daarvoor is aangebroken gaat er een symbooltje oplichten. De betekenis van de symbooltjes geven verder geen informatie prijs, dit in het belang van de privacy, maar als er bijv. voor opgenomen patiënt A een afspraak om 9.00u bij de preoperatieve poli gemaakt wordt, zal het computersysteem bij deze patiënt automatisch om kwart voor negen een symbooltje laten knipperen, ten teken dat patiënt een afspraak elders heeft. Ik heb geen idee, hoe dat bij ons onder Epic geregeld is(ik heb tenslotte nog nooit een rondleiding door mijn eigen ziekenhuis gehad), maar gezien het aantal opgenomen patiënten wat bij ons te laat komt…..? Helaas kon mijn begeleidster me ook niet vertellen welk Informatiesysteem zij gebruiken.

Mijn rondleidster was verder erg enthousiast over alle andere dingen die het KTPH organiseert, zoals complete onder het motto “a happy family, a productive company”. In het kader hiervan worden er allerlei competities tussen afdelingen onderling georganiseerd, zijn boekbesprekingen een normaal verschijnsel (elke afdeling leest een boek en bespreekt dat in een groter geheel, tot verrijking van iedereen en verbetering van de teamgeest), excursies voor personeel en hun families en het jaarlijkse dinerdansant. Maar op mijn vraag, hoeveel uur zij buiten haar werkuren kwijt was aan de “extra activiteiten” heb ik geen antwoord gekregen.
Helaas kreeg ik ook (nog) geen antwoord op mijn specifieke vragen m.b.t. de preoperatieve screening. Die vragen legt ze nog voor aan een collega van de Anesthesie.