Singapore: toen en nu deel 2

Wat er wel veranderd is: het aantal inwoners: in 1996 3,6 miljoen, nu bijna 6 miljoen. Ter vergelijking: Nederland heeft er 16 miljoen, maar Singapore is iets groter dan de Noordoostpolder! Nu is er in die 20 jaar ook wel een stuk land bijgekomen. Onder de goede leiding van de Nederlanders is hier een groot stuk land ingepolderd: van 580 km2 in de jaren ‘60 tot 720 km2 nu. Maar de bevolkingsdichtheid is hier 7697 inw/km2; in Nederland maar 411 inw/km2, dat is bijna 20x zoveel! (in Amsterdam is de bevolkingsdichtheid [1/4/2016]: 5058 inw/ km2 ). Waar blijft Geert Wilders met zijn “vol-is-vol”? Moet je hier eens komen? Maar al die mensen hebben ook consequenties: om tóch nog groen te behouden is er maar één mogelijkheid om al die mensen een plek te geven en dat is stapelen- de lucht in of de grond in. Waren er 20 jaar geleden eigenlijk alleen in het businessdistrict wolkenkrabbers, nu is dat overal zo. Een vrij uitzicht heb je nergens meer. Ik woon in een flat op de 11de verdieping, maar ik kan nergens horizon zien. (maar tussen de hoogbouw door kan ik wel Maleisië zien)! De hoogte is echter ook beperkt i.v.m. het vliegverkeer en daarom wordt er ook steeds meer ondergronds gebouwd. In het centrum heb je metroverdiepingen (met bijbehorende shoppingmalls) van vier verdiepingen diep. Een ander toekomstig project is de North-South Expressway, een ondergrondse snelweg die de groei van zowel het centrum als de wijken in het noorden moet opvangen.
Was ik 20 jaar geleden ongeveer de eerste die op een fiets reed (van pure verbazing kreeg ik alle ruimte van de automobilisten – ik kan zeggen, dat ik ooit op Orchard Boulevard gefietst heb [de P.C.Hooftstraat van Singapore]), nu beginnen zich langzaam Chinese taferelen zich te ontvouwen. In ons Condominium (de groep van 12 flats die bij elkaar horen met gezamenlijke voorzieningen) is er méér dan genoeg parkeerruimte in de parkeergarage maar een tekort aan fietsenstalling. (waarom dat dat dan niet veranderd wordt??). Genoeg parkeerruimte komt, omdat de regering streng het aantal auto’s in de hand houd. Inwoners van Singapore moeten bieden op een certificaat om een auto te kunnen kopen. Dit certificaat heet een Certificate of Entitlement en is 10 jaar geldig, waarna de auto naar de sloop moet of geëxporteerd moet worden en het doel is om het autobezit te beperken. En als je een auto hebt, moet je ook nog tol betalen voor de snelwegen en extra belasting voor in het centrum rijden. Desondanks is het verkeer enorm toegenomen (tsja, het is natuurlijk een leuke inkomstenbron voor overheid) en hiermee is het lawaai óók enorm toegenomen. Meestal kunnen wij er goed “langs” leven, maar soms wordt het ons even teveel en gaan we naar binnen en zetten de airco aan. De enorme toename van fietsen heeft nog een ander bezwaar: de infrastructuur is er niet op berekend en dus wordt er op de drukke wegen niet op de weg, maar op de stoep gefietst. En aangezien de “stoep” meestal 1,5 m breed is en hier veel gelopen wordt is dat in de spits ook geen pretje. Een leuke nieuwe uitvinding die je hier veel ziet zijn elektrische stepjes! (zie foto). Opvouwbare step, inklapbaar- dus geschikt voor elk woontype, smaller dan een fiets dus fijner op de stoep met een accu. De actieradius van zo’n ding zou ongeveer 50 km zijn en de snelheid 25-30km/h. Maar prachtige dingetjes!
Sport: 20 jaar geleden stond er in de promofoldertjes: Singaporians love to walk! Nou, vanuit ons perspectief viel dat toch ontzettend tegen. Men liep van openbaarvervoer naar huis en omgekeerd, maar dat was het dan ook wel ongeveer. De gemeenschappelijke gym en tennisbanen werden alleen door de expats gebruikt. Nú is dat echt wel anders. De gym hier (drie loopbanden, twee crosstrainers, een hometrainer, een Multi-trainingszuil met tal van oefeningen en instelbare tegengewichten en een bank met losse gewichten van 2,5 – 25 kg wordt heel veel gebruikt. Ik ben er nog nooit alleen geweest. Ook buiten hardlopen wordt hier veel beoefend ondanks de temperatuur. Door affiches wordt ook hier door de overheid benadrukt dat minder eten en meer bewegen goed voor de mens is. (hoewel overgewicht hier niet veel voorkomt). Maar met een geboortecijfer van 0.6 kind per Singaporese vrouw ligt ook hier de vergrijzing op de loer en is het zaak de ouderen fit te houden om de druk op de gezondheidszorg beheersbaar te houden. En ik moet zeggen: er wordt hier wel heel veel meer gedaan om ouderen in de maatschappij te laten participeren.
Het laatste item dat aandacht verdient: het milieu! Voorheen was dit alleen een kritiekloos en ongelimiteerd energieconsumerende maatschappij maar ook dat is aan het veranderen. Er wordt hier nu ook (op mvrijwillige basis) aan afvalscheiding gedaan, hoewel de stortkoker nog altijd in de appartementen ingebouwd wordt. Men is hier wel erg op waterverbruik verdacht. Voor een eiland is drinkwater altijd een probleem, natuurlijk. Resultaat is dat er overal waterbesparende kranen aangebracht zijn. Nadelig resultaat daarvan is, dat mijn wasmachine 11 minuten erover doet om te vullen voor een spoelbeurt! Dat maakt wassen weer ouderwets een halve-dag-taak. Ik heb trouwens een wasmachine, die uitsluitend met koud water wast. Maar zeer tot mijn verbazing wast hij wel goed schoon! Ook de keukenkraan heeft geen warmwater  .Maar zonnepanelen hebben ze hier geloof ik, nog nooit van gehoord. Ook niet van windmolens, maar dat is bij gebrek aan wind en ruimte niet zo gek.
Zo, ik vind het eerst wel weer genoeg.
Vergeet niet naar de plaatjes te kijken en tot de volgende keer.